การพัฒนาดัชนีและเกณฑ์การประเมินระบบประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับคณะวิชาเพื่อมุ่งสู่ความเป็นเลิศ: กรณีศึกษาคณะศิลปศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อการพัฒนาดัชนีและเกณฑ์การประเมินระบบประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับคณะวิชาเพื่อมุ่งสู่ความเป็นเลิศ: กรณีศึกษาคณะศิลปศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตมหาสารคาม โดยใช้กระบวนการวิจัยและพัฒน แบบสอบถามฉบับที่ 1 และ 2 เป็นแบบสอบถามเพื่อพัฒนาดัชนีและเกณฑ์การประเมินระบบประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับคณะวิชาศิลปศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการประเมินคุณภาพองค์กรแบบสอบถามฉบับที่ 3 เป็นแบบสอบถามเพื่อการพัฒนาผลการวิจัยโดยผู้บริหารคณะศิลปศาสตร์ ในสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ถูกประเมินคุณภาพภายใน ในด้านความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของเกณฑ์การประเมินคุณภาพภายใน ผลการวิจัยและพัฒนาที่ได้นำมาสรุปผลการวิจัยโดยกลุ่มตัวอย่างของอาจารย์เจ้าหน้าที่ และผู้บริหารในคณะศิลปศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตภาค ตะวันออกเฉียงเหนือ โดยใช้สถิติคือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ผู้เชี่ยวชาญด้านการประเมินคุณภาพการศึกษา ได้ให้ความสำคัญขององค์ประกอบจำนวน 11 ข้อตัวบ่งชี้และเกณฑ์การประเมินคุณภาพ จำนวน 133 ข้อและผู้รับผิดชอบงานประกันคุณภาพส่วนใหญ่ มีความเห็นว่า องค์ประกอบในการพัฒนาดัชนีและเกณฑ์การประเมินคุณภาพสำหรับคณะศิลปศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ทั้ง 11 องค์ประกอบ มีความเหมาะสมและความเป็นไปได้ในระดับมาก นอกจากนี้ยังพบว่า ค่าเฉลี่ยความเหมาะสมจะมีค่าสูงกว่าค่าเฉลี่ยความเป็นไปได้ ในทุกข้อองค์ประกอบและทุกข้อตัวบ่งชี้ ซึ่งสอดคล้องกับความคิดเห็นของผู้บริหารคณะศิลปศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีความเห็นว่า มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีการประเมินคุณภาพทางการศึกษาและเกณฑ์การประเมินคุณภาพทั้ง 11 องค์ประกอบ สามารถครอบคลุมคณะศิลปศาสตร์ รวมทั้ง มีความเหมาะสมและเห็นควรนำไปเป็นข้อมลูในการพัฒนาเพื่อการประเมินคุณภาพภายในสำหรับคณะศิลปศาสตร์ สถาบันการพลศึกษาต่อไป